In de finale won Finland in Slowakije met 6-1 van Zweden, na een nachtelijke, prachtige en faire wedstrijd, en werd daarmee na zestien jaar weer wereldkampioen ijshockey. Gefeliciteerd!
Wat me verwonderde bij het doorbladeren later van de Nederlandse internetkranten, was, dat dit heugelijke feit daar niet of nauwelijks vermeld werd. Het was daar alleen maar Ajax, die Nederlands voetbalkampioen werd, wat de klok sloeg. Accoord, dat is ook een heugelijk feit, maar waarom over een sport, die toevallig in Nederland niet zo populair is, ijshockey dus, vrijwel niets vermelden, vooral niet als het over een wereldkampioenschap gaat?
Iets anders wat me opviel, was de vrolijke en massale thuisontvangst van de hockeyploeg in Helsinki, toen ze terugkwamen van Bratislava met de grote overwinningsbokaal. Tienduizenden, vooral jonge supporters waren op en rond het domplein samengestroomd en vierden, juichend, zingend en met Finse vlaggetjes zwaaiend hun heldenploeg. Ach, waarom niet? Ze hadden er een groot deel van de nacht voor het tv-scherm voor over gehad en waren gewoon blij, dat het na zestien jaar weer eens gelukt was. En dat via een eindoverwinning op de aartsrivaal Zweden, en dat met zo klinkende cijfers, 6-1!
Tijdens het feest (uitgebreid per tv life uitgezonden) kwam zelfs de president, Tarja Halonen, het podium op en feliciteerde haar jongens met het prachtige spel, ze hadden goed gespeeld, vond zij, en als landsmoeder was ze trots op haar jongens. Ze hief temidden van spelers en trainers en de supportersmassa de bokaal in de hoogte en was zichtbaar tevreden en ontroerd bij het gejuich ervoor.
Wat bij de viering in de media achteraf als negatief werd ervaren, was het feit, dat een paar van de helden zich tijdens de terugreis aardig bedronken hadden. Misschien een typisch Finse reactie? Ik weet het niet. Tarja Halonen in ieder geval begreep het verder best, deze reactie, na zestien jaar het kampioenschap gemist te hebben. Stefan Wallin (minister voor cultuur en sport) vond het toch wel wat beschamend, aangezien voor jonge mensen de ijshockeyhelden een idool moeten zijn, en daar hoort dronkenschap niet bij. Nou ja, ik kan er hier alleen maar op wijzen, dat het probleem van zich-uit-vreugde-een-keer-bedrinken - dit keer vooral naar voren gehaald bij de spelers zelf - een toch wel begrijpelijke, zij het voor sommigen een wat negatieve rol speelde.
Bij Ajax heb ik echter begrepen, dat daar het Nederlands/Engelse probleem zich vooral vandalistisch uitte via de supporters, die tijdens of na de feestelijke inhuldiging van hun landskampioenen nogal vernielzuchtig te werk zijn gegaan in de omgeving van hert Museumplein.
Gek eigenlijk, dat een soms negatief en stereotype gedragspatroon bij bijvoorbeeld sport (denken we in Nederland maar aan voetbal, in Finland aan ijshockey) in realiteit toch wel telkens terugkeert. Eigenlijk was het dit keer met die dronkenschap niet zo erg of agressief in Helsinki (tenminste heb ik er nergens allarmerend over gehoord of gelezen) en de meeste meningen (over spelers, die bedronken waren) waren begrijpend en ook wel min of meer verontschuldigend. Deze helden zullen voor de jeugd van nu en de sportlui/landgenoten van later heus wel een inspirerende rol blijven spelen, en ze zullen door hun voorbeeld niet aanzetten tot bier drinken, maar meer bezielen tot een gezonde en sportieve rivaliteitsmentaliteit in het sportleven en hopelijk ook in de maatschappij van later.
Vandaar als slotsom: Ik heb genoten van het ijshockeykampioenschap in Bratislava, van de huldiging een dag erna en van de grote inzet van velen, om van dit festijn een succes te maken. Jammer dat dit in Nederland niet op de een of andere manier overgekomen is. Met groet, pietu
