In Den Haag daar woont een graaf .

Begin mei was ik een paar dagen in Nederland, één ervan in Den Haag, om na lange tijd er weer eens wat rond te snuffelen. Zonnig, maar niet erg warm was het, zo intens en diep groen in vergelijking met Finland nu. In Finland zou ik nu meer denken aan licht, net ontluikend en nog doorzichtig groen, niet diep maar wel vriendelijk. Allebei heerlijk :-).
Dat Nederlandse groen komt vooral door het sappige gras en de heerlijke, vaak machtige loofbomen, dus niet alleen maar hoofdzakelijk dennen, sparren en berken ...
Iets wat je ook in onze residentiestad opvalt, is de eigen historie, waar je aan alle kanten tegenaan botst. De Gevangenpoort met het standbeeld van Johan de Wit ervoor. Daar  waar de gebroeders Cornelis en Johan de Wit in 1672 op gruwelijke wijze door het ontevreden en opgejaagde gepeupel vermoord werden, 1672, het grote crisisjaar van de Hollandse Republiek, die toen door druk van buitenaf (van de Fransen, de Engelsen en de Duitsers) 'redeloos, reddeloos en radeloos' was. Iets verderop aan de hofvijver staat het standbeeld van Johan van Oldenbarnevelt, een wijze en soms eigenwijze ook en koppige raadspensionaris, die door prins Maurits in 1618 onthoofd werd. op nogal dubieuze gronden. Iets verderop staat dan ons Jantje, het manneke met de hoed en de mand van het volkliedje "In Den Haag daar woont een graaf, en zijn zoon heet Jantje." Schuin tegenover zien we het Binnenhof met het beroemde regeringstorentje en ernaast het Mauritshuis, waar we dit keer konden genieten van een stel schilderijen van de populaire Jan Steen, jaja, de Jan van het 'huishouden'! Maar goed, historie alom. 

We nemen de tram en komen bij het Vredespaleis uit. Onvoorstelbaar, dat daar een schepping van Eliel Saarinen had kunnen staan, misschien wel passender, in ieder geval minder romantisch en zoet dat het paleis van nu. Hier kom ik nog wel eens op terug! Want de opmerking van zojuist over Saarinen is geen fictie maar waarheid. Vlak voor de paleispoorten vinden we de World Peace Flame met stenige aanwezigheid van alle landen, die achter deze vredesvlam staan, Nederland bijvoorbeeld, maar ook Finland (met een gespikkelde granietsteen) en Japan. 

De weg vlakbij naar Schevingen is in de zeventiende eeuw door Constantijn Huygens (een beroemdheid in de Nederlandse historie) gepland en gerealiseerd en is nog steeds indrukwekkend door zijn moderne kaarsrechtheid en stenen bestrating, dwars door schitterende groene natuur lopend naar het oude vissersdorp (nu uiteraard mondaine badplaats) Scheveningen, met links Sorghvliet, het schitterende grote bospark van Jacob Cats en rechts de weelderige Scheveningse bosjes. Ook rechts, aan het begin van de weg, werd ik vooral getroffen door de oude Joodse begraafplaats, iets wat aan goede (tolerante) en boze (intolerante) tijden doet denken in de historie van Nederland. 

Dit alles goed en wel, maar wat ik eigenlijk zeggen wil: Den Haag is een plaats waar je onze Nederlandse historische wortels om je heen ziet en waar de Nederlandse natuur van gras, bloemen, bomen en zee je zo vertrouwd in de ogen schiet. Zo anders dan Helsinki bijvoorbeeld, waar de Finse historie en de Finse natuur je ook in vertrouwen neemt, even indrukwekkend, maar zo anders dus, zo Fins. En toch kun je je ook daarin thuis voelen. Ook daar is een vertrouwensrelatie aanwezig. Met groet, pietu.