Kuninkaantien
muusikot & Les Abbagliati
De ambassadeur van België, Mr Carl
Peeters, nodigde deze herfst op woensdag 16 oktober
belangstellenden uit, om een concert van Zuid-Nederlandse componisten
uit de achttiende eeuw te komen beluisteren in de prachtige wapenzaal
van de Ritarihuone (zo mooi vertaald als 'House of Nobility') in
Helsinki.
De reden voor deze uitnodiging, met
aansluitend een ontvangst, was de viering van de 100-jarige
diplomatieke relaties tussen België en Finland. Een waardige
reden, dat wel, maar toch denk ik, dat de meeste van de (schat ik)
driehonderd belangstellenden eerder voor het concert en de
aansluitende ontvangst waren gekomen dan voor de korte viering van
betrekkingen. Die 100-jaar diplomatieke relaties zeggen de meesten
weinig, in 2018 werden de honderdjarige diplomatieke relaties tussen
Nederland en Finland ook niet uitbundig gevierd. Bescheiden wel, met
een tentoonstelling erover in de residentie van de Nederlandse
ambassade.
Het concert werd ons door de
Kuninkaantien muusikot uit Finland (musici van de bekende
Koningsweg tussen Bergen in Noorwegen en St-Petersburg in Rusland via
Finland) en Les Abbagliati uit Brussel (dit betekent zoiets
als: de ons 'verbijsterende' musici) aangeboden en dat in
samenwerking met twee solisten, de sopraan Soetkin Elbers, en de
muzettespeelster, Marieke van Ransbeeck, beiden uit België.
Zij voerden mooie Vlaams-Franse muziek
uit op muziek van rond het midden van de achttiende eeuw; symfonische
muziek, religieuze muziek, operamuziek.
Maar ook orkestmuziek samen met de toen
zo populaire muzette, een soort kleine doedelzak, die vooral
aan de hoven van Parijs en Brussel bespeeld werd. In de Finse tekst
van de verzorgde en uitgebreid begeleidende brochure staat
'flaamilainen säkkipilli', in de Zweedse tekst staat
'flamländsk säckpipa', in de Engelse tekst staat 'Flemish
bagpipe'; een instrument zoals de ons bekende doedelzak, maar dan
kleiner en met een zachte, ronde klank, goed passend bij
orkestbegeleide volksmuziek. Het sympathieke muzette-concert was van
de Parijse componist Michel Corrette.
Voorts
hoorden we een pittige symfonie (met die prachtig klinkende
oude hoorns) van de Vlaming Pieter van Maldere, die vanwege
zijn werken aan het hof van prins Karel van Lotharingen en van zijn
zus, keizerin Maria Teresia van het hof van Wenen Europees bekend
werd.
De sopraan Elbers, met de mooie
voornaam Soetkin, zong religieuze muziek op Jeremias-teksten van de
componist Joseph-Hector Fiocco, een Brusselaar van geboorte en
tenslotte werd ons een wat lichter stuk als afsluiting aangeboden:
een recitatief en een aria uit de opera Le Tonnelier, de tonnenmaker
of kuiper, van Francois-Joseph Gossec, ook uit België
afkomstig, maar vooral in Parijs bekend geworden. De openingssymfonie
was van de Brusselaar Charles-Joseph van Helmont.
Interessant dat alles, en ook mooi;
maar voor de meeste toehoorders toch onbekende muziek, die in
Finland in ieder geval nog nooit gespeeld werd. Dank aan de
organisatoren en de Belgische ambassade!
Wat is die Zweeds-Finse adelszaal van
de Ritarihuone toch mooi. De akoestiek is er goed, de stoelen zijn
jammergenoeg vrij ongemakkelijk (al is het Finnish design), de
zaalwanden zijn volledig overdekt met vele, vaak bonte en kleurige
wapens van veel Zweeds-Finse adelsgeslachten.
Ik vond er de namen van Mannerheim
uiteraard, en ook bijvoorbeeld die van Von Frenckell en Von Bonsdorff
(bekende namen binnen de FNV, de Fins-Nederlandse Vereniging, die
jammergenoeg niet meer bestaat); verder die van Agricola en zelfs Van
Suchtelen, een Nederlander, die via en voor Rusland ook in Finland en
Zweden diplomatieke carrière heeft gemaakt. Bij het familiewapen van
de Bergs merkte de ambassadeur op, dat daarvan nog een Finse, maar
ook een Belgische tak bestaat. Interessant dus en als voorname zaal
een passende entourage voor zo'n prachtig herdenkingsconcert.
Het publiek was internationaal:
diplomaten, Vlamingen en Walen die in Finland wonen en werken;
Finnen; een paar in Helsinki of Hämeenlinna studerende studenten en
ook een paar Nederlanders.
De ontvangst na het concert was
hartelijk, met smakelijke mousserende wijn, heerlijke hapjes, zalige
Belgische koekjes en kleine krokante wafels; Belgische chocolade
ontbrak er uiteraard niet en tot mijn verrassing was er ook heerlijke
Belgische koffie, die (zoals de Finse zweedstalige promotor me
toefluisterde) in Dordrecht verpakt en verhandeld wordt. Waarom ook
niet in deze tijd van hechte samenwerking tussen België en
Nederland?
De hierbij meegestuurde foto is
jammergenoeg niet erg scherp. Maar ja, ondergetekende is ook geen
fotografische vakman. Erop staat de Belgische ambassadeur, Mr Carl
Peeters, bij de vlaggen van Finland en België. Heel passend wel bij
dit artikeltje.
een doedelzak voor muzette-muziek
PETRUS, 28.10.2019
