Kuninkaantien muusikot & Les Abbagliati

De ambassadeur van België, Mr Carl Peeters, nodigde deze herfst op woensdag 16 oktober belangstellenden uit, om een concert van Zuid-Nederlandse componisten uit de achttiende eeuw te komen beluisteren in de prachtige wapenzaal van de Ritarihuone (zo mooi vertaald als 'House of Nobility') in Helsinki.

De reden voor deze uitnodiging, met aansluitend een ontvangst, was de viering van de 100-jarige diplomatieke relaties tussen België en Finland. Een waardige reden, dat wel, maar toch denk ik, dat de meeste van de (schat ik) driehonderd belangstellenden eerder voor het concert en de aansluitende ontvangst waren gekomen dan voor de korte viering van betrekkingen. Die 100-jaar diplomatieke relaties zeggen de meesten weinig, in 2018 werden de honderdjarige diplomatieke relaties tussen Nederland en Finland ook niet uitbundig gevierd. Bescheiden wel, met een tentoonstelling erover in de residentie van de Nederlandse ambassade.

Het concert werd ons door de Kuninkaantien muusikot uit Finland (musici van de bekende Koningsweg tussen Bergen in Noorwegen en St-Petersburg in Rusland via Finland) en Les Abbagliati uit Brussel (dit betekent zoiets als: de ons 'verbijsterende' musici) aangeboden en dat in samenwerking met twee solisten, de sopraan Soetkin Elbers, en de muzettespeelster, Marieke van Ransbeeck, beiden uit België.

Zij voerden mooie Vlaams-Franse muziek uit op muziek van rond het midden van de achttiende eeuw; symfonische muziek, religieuze muziek, operamuziek.

Maar ook orkestmuziek samen met de toen zo populaire muzette, een soort kleine doedelzak, die vooral aan de hoven van Parijs en Brussel bespeeld werd. In de Finse tekst van de verzorgde en uitgebreid begeleidende brochure staat 'flaamilainen säkkipilli', in de Zweedse tekst staat 'flamländsk säckpipa', in de Engelse tekst staat 'Flemish bagpipe'; een instrument zoals de ons bekende doedelzak, maar dan kleiner en met een zachte, ronde klank, goed passend bij orkestbegeleide volksmuziek. Het sympathieke muzette-concert was van de Parijse componist Michel Corrette.

Voorts hoorden we een pittige symfonie (met die prachtig klinkende oude hoorns) van de Vlaming Pieter van Maldere, die vanwege zijn werken aan het hof van prins Karel van Lotharingen en van zijn zus, keizerin Maria Teresia van het hof van Wenen Europees bekend werd.

De sopraan Elbers, met de mooie voornaam Soetkin, zong religieuze muziek op Jeremias-teksten van de componist Joseph-Hector Fiocco, een Brusselaar van geboorte en tenslotte werd ons een wat lichter stuk als afsluiting aangeboden: een recitatief en een aria uit de opera Le Tonnelier, de tonnenmaker of kuiper, van Francois-Joseph Gossec, ook uit België afkomstig, maar vooral in Parijs bekend geworden. De openingssymfonie was van de Brusselaar Charles-Joseph van Helmont.

Interessant dat alles, en ook mooi; maar voor de meeste toehoorders toch onbekende muziek, die in Finland in ieder geval nog nooit gespeeld werd. Dank aan de organisatoren en de Belgische ambassade!

Wat is die Zweeds-Finse adelszaal van de Ritarihuone toch mooi. De akoestiek is er goed, de stoelen zijn jammergenoeg vrij ongemakkelijk (al is het Finnish design), de zaalwanden zijn volledig overdekt met vele, vaak bonte en kleurige wapens van veel Zweeds-Finse adelsgeslachten.

Ik vond er de namen van Mannerheim uiteraard, en ook bijvoorbeeld die van Von Frenckell en Von Bonsdorff (bekende namen binnen de FNV, de Fins-Nederlandse Vereniging, die jammergenoeg niet meer bestaat); verder die van Agricola en zelfs Van Suchtelen, een Nederlander, die via en voor Rusland ook in Finland en Zweden diplomatieke carrière heeft gemaakt. Bij het familiewapen van de Bergs merkte de ambassadeur op, dat daarvan nog een Finse, maar ook een Belgische tak bestaat. Interessant dus en als voorname zaal een passende entourage voor zo'n prachtig herdenkingsconcert.

Het publiek was internationaal: diplomaten, Vlamingen en Walen die in Finland wonen en werken; Finnen; een paar in Helsinki of Hämeenlinna studerende studenten en ook een paar Nederlanders.

De ontvangst na het concert was hartelijk, met smakelijke mousserende wijn, heerlijke hapjes, zalige Belgische koekjes en kleine krokante wafels; Belgische chocolade ontbrak er uiteraard niet en tot mijn verrassing was er ook heerlijke Belgische koffie, die (zoals de Finse zweedstalige promotor me toefluisterde) in Dordrecht verpakt en verhandeld wordt. Waarom ook niet in deze tijd van hechte samenwerking tussen België en Nederland?

De hierbij meegestuurde foto is jammergenoeg niet erg scherp. Maar ja, ondergetekende is ook geen fotografische vakman. Erop staat de Belgische ambassadeur, Mr Carl Peeters, bij de vlaggen van Finland en België. Heel passend wel bij dit artikeltje.

een doedelzak voor muzette-muziek

PETRUS, 28.10.2019