Het WASA-schip en de Vrouw Maria

 

(foto Peter Starmans, september 2010) 

De plek in de Oostzee, waar de Vrouw Maria gezonken is. 

Veel van het schip is er niet op te zien, maar inderdaad, hier in de diepte ligt het :-)

In de  grote Finse krant Helsingin sanomat verschijnt er regelmatig een korte rubriek 'HS 50 vuotta sitten', HS vijftig jaar geleden, waarin korte informatie verstrekt wordt over belangrijke berichten van een halve eeuw geleden. Op 7 april jongstleden werd er over 1961 gemeld, dat het kiesrecht van vrouwen in 10 landen nog niet bestaat; en verder, dat het 'Wasa'-schip met moderne middelen wordt geborgen; en tenslotte, dat de Finse taal een mooie en muzikale taal is, maar moeilijk (voor buitenlanders zoals de nieuwe Amerikaanse ambassadeur van toen, Mr. Bernard A.Gufler). Dat laatste kunnen Nederlanders alleen maar onderstrepen, lijkt me, het eerst is ook wel interessant, maar geldt Nederland niet, dus mijn oog viel meteen op het middelste bericht over het WASA-schip. Toen in 1961 begon dus de bekendheid alom in de wereld van het prachtige koningsschip uit 1628, dat o.l.v. Nederlanders in Stockholm gebouwd werd, maar vlak na de tewaterlating jammerlijk zonk en pas te voorschijn werd gehaald in de jaren zestig. Een pracht van een schip, inderdaad, op bewonderenswaardige wijze door deskundigen behandeld en door honderdduizenden uit de hele wereld in de loop der jaren bezocht. We stonden er vorige zomer nog in de zon meer dan een uur in de rij te wachten, voordat we binnenmochten. En prachtig was het, hooginteressant en uniek. 

Sedert 1999 vinden sommige Finnen, dat zij ook een soort (Nederlands) museumschip hebben gevonden aan hun zuidkust, de Vrouw Maria, weliswaar een klein en heel gewoon vrachtschip, maar met een koninklijke lading, nee beter, met (o.a.) een keizerlijke lading van schilderijen en kostbaarheden, bedoeld voor Catharina II van Rusland. Tenminste dat wordt aangenomen, want het schip ligt nog steeds diep onder water en de lading is nog nauwelijks onderzocht. Russische mecenaten willen het liefst het schip nu meteen bergen om de lading eruit te kunnen halen. De Finse autoriteiten zijn daar nog niet zo enthousiast voor te krijgen, men wil het schip zelf namelijk ook redden en het is nog steeds een twistpunt, wie de bezitter van dit alles eigenlijk is. Voorts zijn de Finnen ook wel voorzichtig wat de lading en het bergen ervan betreft, want het is heel wel mogelijk, dat veel van het verwachte niet (meer) in het schip is of onherstelbaar beschadigd. En wat zegt de Russische mecenas dan, als de inhoud min of meer waardeloos blijkt te zijn? Het betreft immers verder op zich slechts een heel normaal vrachtschip, niet te vergelijken met de majesteitelijke WASA. 
Toch meld ik dit hier en nu, omdat er in het veelgelezen tijdschrift van de Universiteit van Helsinki, Yliopisto 3  van maart 2011, een lang en mooi geïllustreerd artikel verschenen is over het schip, over de schipbreuk in 1771, over het vinden van de Vrouw Maria in 1999, over de vracht in het schip en tevens over het feit, dat Riikka Alvik bezig is een proefschrift erover te schrijven. 
Verder wordt in het artikel weer eens heel duidelijk verwezen naar de komende tentoonstelling in het zeevaartmuseum van Kotka (voorjaar 2012), en daarna in de  Eremitages van Petersburg (2013) en Amsterdam (2013), een museale tentoonstelling met als thema: de Vrouw Maria en de Sint Mikael. Naar die gebeurtenissen kijken we uit en ik kan me niet voortstellen, dat ik tegen die tijd niet in ieder geval op het thema Vrouw Maria terug zal komen in een latere blog of artikel. Met groet, pietu.